दिंडी - सुरेख सुरेखा






 दिंडी - सुरेखा मुळे सुरेख !


सुरेखातीन मुलींची माउलीकाल संध्याकाळी माझ्या जवळ आली अन म्हणाली 'काका उद्या तुमचं प्रस्थान जेजुरीला सकाळी सहावाजता होणार आहेमी तुम्हांला पाच वाजता उठवतेगरम पाणी तयार ठेवतेलगेच अंघोळ करून घ्याबरका'.  मीमालकीण बाईनां'होम्हणालोआमची ओळख दीड दिवसाचीआमचा सासवडचा मुक्काम 'जाधवयांच्या शेतात पडलेला आहेशेत अंजिरांचं आहेसौ सुरेखा जाधव या मालकीण बाईसर्व 'माऊलींचंयथा योग्य आगत स्वागत हसत मुखाने करत होत्यात्यांच्या तीनही मुलींवर'वारकरी संप्रदायाचा सेवाभावकृतीत दिसत होतामाझ्यावर त्यांचे जास्त लक्ष होते असे जाणवले कारण 'वासरात लंगडी गायआकर्षक'.  बहुदा माझ्या 'शहरी चेहऱ्यामुळेमाउली सुरेखा मला जास्त मदत करत असाव्यातसंपूर्ण कुटुंबाशी स्नेह जडला होतामलाअंजीरसीताफळ वावरात मुक्त संचार करायला मुभा दिलीकाल मी आणि राम ने मनसोक्त अंजीर खाल्ले - झाडावरून डायरेक्टतोंडात


आज सकाळी माउलीने पाणी काढून ठेवले आणि मी दिंडीत गरम पाण्याने अंघोळ केली - पाच तिसलामग मस्त चहा झाला - कोरावळकुटी आणि बॅग भरली आणि ट्रक मध्ये फेकलीबरोबरची झोळी - मायने दिलेली - हलकी केली आणि झेंड्यांसमोर येऊन उभाराहिलोतेव्हढ्यात सुरेखाने हाक मारलीम्हणे 'काका हे अंजीर ठेवा बरोबरवाटेत खावा'. मी क्षणभर दिग्मूढ झालोदीड दिवसाच्यासंपर्कात केव्हढी ती आपुलकीकेव्हढी ती काळजीमी भारावून गेलो. 'कशाला?' , 'नकोअसं काहीही  म्हणता 'दानघेतलेतिचेडोळे 'समाधानीदिसलेमी निशब्दऍडमिननी आरोळी मारलीप्रस्थान अटळ होतेसुरेखाचं प्रेम झोळीत पडल्याने झोळी जड झालीहोती पण जडपणा वाटत नव्हतामन उल्हसित झालं आणि पहिलं पाऊल टाकतांना म्हणालो 'येतो मी


आजच्या दिवसाचं संक्रमण सुरु असतांना विचारचक्र सुरु होतेकोण सुरेखाकोण मानकरपरत भेटण्याची सुतराम शक्यता नाहीपण जेंव्हा आम्हीं भेटलोतेंव्हा एकमेकांचा आदरच केला - एक वारकरी दुसऱ्या वारकर्यांचा करतो तसासुरेखात मला रुक्मिणीदिसलीमाउली विजय जाधव सुस्वभावी आहेचिंतनात मग्न असतात


माउली सुरेखातुझे खूप कौतुकतुला अनेक उत्तम आशीर्वादतूझ्यासारख्यामुळे खडतर दिंडी सुसह्य होतेसुरेख होते


*खरे सांग विठ्ठला तूच हे सगळे घडवून आणतोस ना रेरुक्ष होत चाललेल्या मनाला असा एखादा दिवस दाखवतोस कि आनंदसागरहिखुजा वाटावा ....*

Post a Comment