माउली - पैठणकर

 रश्यातला वडा अर्धा संपला होता. मी आस्वाद घेण्यात रंगलो होतो. रंग रूप चव आकार - ३६० डिग्रीत - आनंदाला उधाण आले होते. साधारण साडेसात वाजले होते आणि कापडाबाजार भाज्यांनी व्यापला होता. पहिला वडा कढईत पडला आणि मी 'वडा-रश्याची' ऑर्डरसोडली. 

अर्धा वडा राहिल्यावर मी मन आणि मान वर केली. तेव्हढ्यात समोरच्या अत्यंत तेलकट टेबलवर एक महिला येऊन बसली. तिने चहामागवला. ती बशीतून पहिला भुरका मारत असतांना माझी तिची नजरानजर झाली. मी विचारलं - आजी कुठून आल्या? त्यावर आजीउतरल्या - पैठण वरून .....

माझं कुतुहूल जागृत झालं. मी कॅमेरा सुरु केला आणि प्रश्नांची सरबत्ती सुरु केली. आजीही 'जागरूक' झाल्या. पदरबीदर सावरूनप्रश्नांना मनमोकळी उत्तरे देऊ लागल्या. वारकरी मन ते - सर्व काही मोकळं ढाकळं. पारदर्शी. तुम्हीं बोललाय का कधी? नसेल तर मीघेतलेला इंटरव्हू बघा, ऐका. 

माझा कार्यभाग साधल्यावर मी आजींना विचारलं - वडा खाणार का? त्यावर त्या म्हणाल्या - उपास आहे माझा. बांधून द्यायला सांग. मीकाउंटर बसलेल्या 'आजींना' सांगितलं - मी पैसे देतो. तेव्हढ्यात माझ्या मनात आलं - की अरे एक वड्याने काय होणार. मी वेटरलासांगितलं - अजून एक वडा बांध. त्यावर आज्जी म्हणाल्या - नको. एकच बास. कोणी देत सुटलं म्हणजे मी काय घेतंच राहायचं. 

मी दिग्मूढ झालो. काय ते विचार? काय ते समाधान? हावरटपणा नाही की 'साठवण' करायची आसक्ती नाही. मी 'आज्जींसारखा' कानाही? आज्जीच्या चेहऱ्यावर शांतता आणि समाधान नांदत होतं. 

आजी उठल्या आणि काउंटर जवळ गेल्या आणि पैसे दिले. मी सांगितलं - आजी मी देतो पैसे.  त्यावर आजी म्हणाल्या - बाळा मी चहाचेपैसे दिले. मी काउंटरला सांगितले - त्यांचे पैसे परत करा. आजींनी पैसे परत घेतले आणि फक्त माझ्याकडे पाहिलं. न बोलताच 'बाळालाआशीर्वाद' दिला असावा. पांढरे शुभ्र केस असलेल्या एकसष्ट वर्षाच्या माणसाचं रूपांतर एका सेकंदात बाळात केलं - माउलीने. 

आज म्या ब्रह्म पहिले, तुम्हींही बघा. आसपास आहे. डोळस होता येईल का बघा. उत्स्फुर्त जगता येईल का ते पहा. विचारकरूनमाणसाला 'जगता' येईल का ते बघा. 

अस्तु. - backpacking is continuous 

#Mankar_Rang

#backpackermankar